Belki de mutluyuzdur paralelinde evrenin
Ne olduğunu bilmiyordur yalnızlığı sevmenin
Dünya da evi olmuş milyonlarca şovmenin
Bir maske takmış yürüyor insan eseri oldu devrenin
Robotlaştık, komutlar gitgide somutlaştı
Bu bardak yıllar önce dolup taştı
Yolum şaştı, inan ki çevremdeki herkes bana sorun saçtı
Ben geçmişe takıldım kaldım da şimdi sonum şaştı
Karanlığa aşık olup aydınlığı yaktım
Aslında yüksek doz alıp hiç ayılmayacaktım
Milyon tane farklı evde baygınlığı tattım
Ben karanlık için aydınlığı sattım
Hala sırtımda yükü, geçmişimin bizden biri
Dediklerim yok yanımda kalıcı değil izler gibi
Birlikte ölecektik o yaşlanmamış oysa
Keşke gözlerim size yaşlanmamış olsa
Verse 2:
Bir yaz aşkı kıvamında geçti gençliğimiz
Her gün başka bir dost sofrasına eşlik ettiğimiz
Yarın yok bugün yanında olan en yakının gözükenler
Neden sorunlar kolayken bulunur hep çözüm ender
Sıkıntılar birer birer artıyor gibiydi
Bense bir tebessüm edip bunu saklıyor gibiydim
Eskiden iyiydi çünkü bende rol kesen biriydim
Her an bol keseden harcıyordum son sefer gibiydi
Hayat hiç umurumda değil sanki takmıyorum
Çünkü hakkımda yapıldı milyonlarca farklı yorum
Hiçbirinin altı dolu değil anca eleştirin beni
Artık düştüğümde kalk diyorum düşürene fu*k diyorum
Aşk mı oğlum komik olma hepsi yalan masallar
Bir tek kendini düşün yoksa hayallerini yaşarlar
Gerekirse olmasın paran yüzün gülsün yeter
Bu dünyada hep zengin olur hayallerini satanlar
